Bewerken van Kabinetscrisis

Een situatie die voorkomt wanneer een meerderheid van de regeringspartijen in de [[2e kamer]] niet meer achter het kabinet staat. 

Wordt altijd veroorzaakt door linkse partijen, zoals in 2010, toen de PvdA geen verlenging wilde van de Nederlandse steun aan de bevrijdingsactie van Afghanistan. De PvdA had dit namelijk al gezegd voordat ze meededen in [[grijs 1]], maar toch wilde het [[CDA]] en de [[Christenunie]] dat de PvdA zijn steun moest geven aan de verlenging. Toen de PvdA zijn  voet stijf hield was dit natuurlijk een verraad van de PvdA. 

Een ander voorbeeld van linkse schuld is de val van het kabinet in 2006, toen [[D66]] geen vertrouwen meer had in [[Rita Verdonk]]. [[Rita]] vond namelijk dat [[Ayaan Hirsi Ali]] geen [[Ons_Soort_Mensen|Nederlander]] mocht zijn, vanwege een fout in haar aanvraag voor een verblijfsvergunning. Na kritiek op Verdonk en een verklaring opgesteld door [[Balkenende]], waar de minister mee kon leven, vond Rita dat Ali alsnog een Nederlander mocht zijn. D66 vond dit toen twijfelachtig gedrag van de minister en trok haar steun voor het kabinet in als de premier [[Rita Verdonk]] niet werd weggestuurd. Het CDA en de VVD steunde de minister en dit kabinet viel toen uiteindelijk D66 zijn minister terugtrok.

In 2002 viel [[Balkenende I]] na de LPF-crisis. Niet direct de schuld van links, maar als de [[Volkert van der G.|huurmoordenaar van links]] gestopt was, leefde [[Pim Fortuyn]] nog. En het is een waarheid dat Pim alles kon.

Links had ook schuld aan de crisis in 1999, toen de D66 een [[referendum]] in de [[grondwet]] wilde, maar de [[Democratie|democratische]] [[Hans Wiegel]] zag deze slinkse truc om nog meer linkse wetten aan te kunnen nemen op tijd en stemde met zijn VVD fractie tegen. Hierdoor leed [[Paars II]] gezichtsverlies en bood zijn ontslag in.