Gedoogbeleid: verschil tussen versies

Versie van 13 mrt 2011 om 13:29

Gedoogbeleid is het beleid van de overheid om overtredingen van een bepaalde wet niet te vervolgen, omdat dat zielig zou zijn, vooral als je een getinte huid hebt. Gedogen wil eigenlijk zeggen, we willen het niet hebben, maar we laten het maar toe, omdat we ten eerste geen oplossing hebben, en ten tweede bang zijn voor de Linkse Kerk.

Slecht gedogen

Het drugsbeleid in Nederland is het bekendste voorbeeld van een gedoogbeleid. Formeel is iedereen die in het bezit is van meer dan vijf gram hasj of marihuana strafbaar. Het bezit van maximaal vijf planten in de tuin wordt doorgaans niet vervolgd, maar de planten kunnen wel in beslag genomen worden. Op zolderkamertjes kijken ze niet zo vaak, en dat is maar beter ook. Op deze manier probeert de politie de werklast beperkt te houden.

Niet alle gevallen waarin de politie nalaat de wet te handhaven vallen onder het gedoogbeleid; in heel veel gevallen is gebrek aan handhaving te wijten aan pure luiheid. Dat noemen ze dan prioriteiten stellen en komt er in de praktijk op neer dat ze je liever staan te bekeuren van achter een boom als je een klein beetje te hard rijdt. Daardoor wordt er nauwelijks wordt opgetreden tegen shoarmatenten die in strijd met hun vergunning handelen, of tegen buitenlanders die door hun gedrag of aanwezigheid de veiligheid in het verkeer of de leefbaarheid in buurten of wijken aantasten.

Goed gedogen

Er bestaat ook een goede manier van gedogen, en dat is wat Geert doet met het CDA en de VVD. Hij zegt dan dat zij zogenaamd de regering mogen zijn en laat ze lekker in de waan. Maxime Verhagen, bijvoorbeeld, zei eens dat als Geert niet zich niet zou gedragen tijdens zijn speeches, dat dan voor straf Maxime geen minister zou worden. Hoe bedoel je kansloos!

Nederland en Amsterdam in het bijzonder staat bekend om zijn tolerantie. Gedogen is het sleutelwoord de laatste jaren. Gedoog het in elkaar slaan van homo's, dan gaat het vanzelf over
pico, amsterdam | 19:53 | 12.03.11